POZNAJ MNIE BLIŻEJ BOOK TAG :)

Moi kochani, jak wiecie, albo i nie mój blog dopiero raczkuje w blogosferze. Dlatego, chciałabym, żebyście dowiedzieli się o mnie trochę więcej ciekawostek czytelniczych. Dlatego też poprosiłam moje dwie wspaniałe przyjaciółki również blogerki Irenę Bujak z bloga Zapatrzona w książki oraz Agatę Różę Skwarek z bloga Medytacje nad książką, aby ułożyły dla mnie Book Tag. Kochane bardzo Wam dziękuję. Moja odpowiedz na ten tag, jest jego premierą. Mam nadzieję, że będzie Wam się podobał:).

1. Jak zaczęła się Twoja przygoda z czytaniem?

Muszę przyznać, że moja przygoda z czytaniem rozpoczęła się dość późno, bo dopiero w liceum. Co prawda w dzieciństwie rodzice i dziadkowie czytali mi dość dużo, ale z reguły szybko się nudziłam, nie mogłam się skupić. Później w podstawówce czytałam, bo było trzeba te wszystkie czytanki. Nie było to dla mnie przyjemne. W liceum miłością do słowa pisanego zaraziła mnie Pani bibliotekarka na kółku czytelniczym, na który zaciągnęła mnie koleżanka ze szkolnej ławki. Tak wspaniale i barwnie opowiadała o książkach, że nie mogłam się oprzeć i również pokochałam czytanie. Teraz żałuję, że stało się to tak późno, ale lepiej późno niż wcale.: ).

2. Twoja pierwsza książka to? Co z niej pamiętasz?

Wiecie jakoś trudno mi przypomnieć sobie, jaka była pierwsza przeczytana przeze mnie książka, ale za to doskonale pamiętam, jaka książka kojarzy mi się z moim dzieciństwem i jaką przeczytałam zupełnie sama i w której się zakochałam. Była to książka” Dzieci z Bullerbyn” Astrid Lindgren. Pamiętam, że jako dziecko bardzo chciałam mieć takich przyjaciół jak Lasse, Bosse, Lisa, Olle, Britta i Anna. Być częścią ich paczki i razem z nimi przeżywać te wszystkie zabawne przygody. Moja miłość do tej książki trwa do dziś i czasami do niej wracam. 

3. Jaka książka najlepiej Cię opisuje?

Wielokrotnie przy okazji recenzowania książek o tematyce niepełnosprawności czy choroby pisałam, że ja również jestem niepełnosprawna ruchowo. Jednak tym razem miałam wrażenie, że czytam książkę o sobie, a to dlatego, że moja niepełnosprawność jest identyczna z niepełnosprawnością autorki książki "Moje pory roku” Laury Izabeli Jurga. Obie urodziłyśmy się z Dziecięcym Porażeniem Mózgowym. Obie również jako dzieci „byłyśmy baletnicami” chodząc wyłącznie na palcach, wskutek czego obie przeszłyśmy tożsame operacje. Podobieństw jest naprawdę bardzo wiele, lecz nie będę o nich pisać, żeby nie zdradzić całej treści utworu.

4. Która książka wzbudziła w Tobie największe emocje (pozytywne lub negatywne), a która cię wynudziła?

Tym razem opowiem Wam o moich negatywnych emocjach związanych z książką „Niepełni” Pawła Pollaka. Jakież było moje rozczarowanie, gdy przekonałam się, że historia w niej opisana nie jest historią pięknej miłości, jak miałam nadzieję, a jedynie przerysowanym, wręcz karykaturalnym „portretem” osoby niepełnosprawnej i jej życia.

Poprzez osobę głównego bohatera 30-letniego niewidomego mężczyzny autor przedstawia wizję osoby niepełnosprawnej, jako zupełnie dyskryminowanej w społeczeństwie, niepodsiadającej przyjaciół (jeśli już to tylko niewielu), osamotnionej, uciekającej od samotności w pracę.

Ponadto taka osoba nie ma za sobą doświadczeń uczuciowych ani seksualnych, a każda próba znalezienia „drugiej połówki „kończy się porażką i rozczarowaniem.

To, co najbardziej mnie w tej książce uderzyło, to przeświadczenie autora, że ludzie niepełnosprawni większość swojego czasu poświęcają na rozmyślaniu o seksie, owładnięci żądzą cielesną chcą w ten sposób udowodnić sobie, że jednak są coś warci.

A jeśli „dzięki Bogu”, uda im się kogoś spotkać dostają to szczęście tylko na chwilę, gdyż przy pierwszych nadarzających się problemach, nie są w stanie sobie z nimi poradzić, nie wytrzymują emocjonalnie, są zrozpaczeni i popełniają samobójstwo.

Być może to, co piszę, wyda wam się szokujące, ale właśnie taką postać w swojej książce wykreował Pan Paweł Pollak w osobie Jacka.

Jednak jak się okazało, apogeum mojej irytacji miało dopiero nastąpić. Bo oto w trakcie lektury natrafiłam na fragment, w którym Jacek dzwoni do telefonu zaufania, aby pożalić się, że jest 30-letnim mężczyzną, a mimo to jeszcze nigdy nie miał dziewczyny, że czuje się nieatrakcyjny ... na co pani po drugiej stronie odpowiada mu „błyskotliwie” o zgrozo, cytuję: „Każdy jest dla kogoś atrakcyjny, wyłączywszy osoby z widocznym kalectwem". Sama czuje się jako człowiek i osoba niepełnosprawna tą książką zbulwersowana i obrażona.

 Natomiast takiej książki,która mnie wynudziła, chyba nie ma (przynajmniej w tej chwili żadnej sobie nie przypominam). Owszem są książki, które z różnych względów czyta się trudniej niż inne, ale ja zazwyczaj w każdej staram się znaleźć coś dobrego.

5. Ułóż swoje imię z tytułów książki.

Apteka marzeń 

Grzesznik

Niczemu winne

It endswith us

Echa pamięci 

Sekretny język kwiatów

Zaina 

Kochałam psychopatę

Art&Soul 

6. Obyczajówka czy kryminał — co bardziej lubisz i dlaczego właśnie ten gatunek?

Trudno mi jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Zdecydowanie częściej sięgam po obyczajówki, ponieważ lubię historie, które skłaniają do refleksji, przemyśleń i pozwalają się wzruszyć. Jeszcze jakiś czas temu w ogóle nie sięgałam po kryminały. Wszystko jednak zmieniło się, gdy przeczytałam „Obce dziecko”Rachel Abbott i „Już mnie nie oszukasz” Harlana Cobena. Te dwie książki sprawiły, że teraz częściej sięgam po kryminały.

7. Czego potrzebujesz do czytania? Masz jakieś swoje rytuały, może potrzebna Ci jest muzyka, albo całkowita cisza?

Kiedy czytam książkę, zazwyczaj siadam w fotelu lub leżę w łóżku z kubkiem gorącej herbaty i kocykiem. Teraz zimową porą umilam sobie lekturę zapachowymi świeczkami. Jeśli chodzi o muzykę, nie potrafię się skupić, kiedy słyszę coś w tle. Aby zagłębić się w czytaną historię, muszę mieć zupełną ciszę. Zazdroszczę osobom, które potrafią czytać absolutnie wszędzie.

8.Gdybyś wiedziała, że do końca życia możesz przeczytać jedną książkę, jaka by to była?

Bez wahania wybrałabym książkę „Oskar i pani Róża".Érica-Emmanuela Schmitta Jest to książka, którą bezwarunkowo trzeba przeczytać. Sama sięgam po nią w chwilach smutku czy zwątpienia, gdyż paradoksalnie mimo trudnego tematu w niej podjętego jej lektura za każdym razem pozwala mi na nowo docenić wartość swojego życia i przypomina, by cieszyć się każdą jego chwilą, gdyż jest ono kruche i dane nam tylko na jakiś czas, o czym często w ferworze codzienności zdajemy się zapominać; bądź tez nie chcemy pamiętać, wmawiając sobie, że śmierć dotyczy wszystkich wkoło, ale nie nas samych. 

9. Przywiązujesz wagę do wydań? Zwracasz uwagę na szatę graficzną, druk, papier?

Zdecydowanie tak. Wiem, że nie powinno się oceniać książki po okładce, ale jestem okładkową sroką. Ładne wydanie przyciąga mój wzrok i kusi jeszcze zanim poznam opis fabuły książki. Jeśli chodzi o papier i czcionkę, nie lubię czytać książek drukowanych na białym papierze. Z czcionką również nie łatwo mnie usatysfakcjonować. Nie lubię czytać książek pisanych bardzo drobną czcionką, ale z kolei zbyt duża również mi przeszkadza, ponieważ uważam, że jest to niepotrzebne marnowanie papieru.

10. Co sądzisz o nieumiejętności przyjmowania krytyki przez niektórych pisarzy?

Temat jest bardzo delikatny i drażliwy. Przyznam szczerze, że nieumiejętność przyjmowania krytyki przez niektórych pisarzy jest dla mnie niezrozumiała. Uważam, że każda osoba decydująca się zajmować pracą twórczą, czy to muzyką, filmem, czy też właśnie pisaniem powinna być przygotowana na przyjęcie krytyki ze strony czytelników. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że odbiór krytyki odnośnie do własnej twórczości nie jest łatwy, ale przecież naturalne jest, że ilu czytelników, tyle opinii i praktycznie niearealne jest, a na pewno mało prawdopodobne, by każdy czytelnik odbierał daną książkę w samych superlatywach.

Mam nadzieję, że dzięki temu tagowi poznaliście moją czytelniczą stronę osobowości, a co najważniejsze, że to, co przeczytaliście, podobało się Wam.

Do wykonania tagu nominuję następujące blogi:

Zapatrzona w książki

Medytacje nad książką

Literacki Świat Cyrysi

Aleksandrowe myśli

Zacisze Lenki

Nieperfekcyjnie

Marta wśród książek

Czytam wszystko

Oczywiście zachęcam również wszystkie inne blogi do odpowiedzi na ten tag.Będzie mi bardzo miło.:)

Natomiast jeśli chcielibyście dowiedzieć się o mnie jeszcze czegoś, nie tylko o książkach, zadawajcie proszę pytania w komentarzach.;*