Myślę, że każdy z nas miał w swoim życiu taki moment, kiedy przytłoczeni problemami i troskami dnia codziennego potrzebujemy, choć na chwilę się od nich oderwać. Zmienić otoczenie, odpocząć. Wszystko, co nas trapi jeszcze raz przemyśleć, nabrać dystansu i na swoje życie spojrzeć z zupełnie innej perspektywy. Wówczas najczęściej myślimy o wakacjach, na które wielu z nas czeka cały rok z utęsknieniem. Problem polega jednak na tym, że na wakacjach nie zawsze możemy liczyć na spokój, odprężenie i możliwość niczym niezakłóconych osobistych refleksji nad swoim życiem. Euforia letnich miesięcy, wszechobecny gwar, natłok turystów i wczasowiczów niestety skutecznie nam to utrudniają. Nie martwcie się jednak, gdyż wspólnie z autorką
Sylwią Markiewicz i główną bohaterką jej najnowszej powieści
„Poza sezonem. Nowego początki”, o której opowiem wam za chwilę kilka słów mamy dla was propozycję idealną. Zacznijmy jednak od początku.
Na kartach powieści przenosimy się do Chłopowa, gdzie poznajemy ciepłą i serdeczną starszą panią, która rozpoczęła nowy etap życia na emeryturze. Niestety Stenia nie może odnaleźć się w tej nowej dla siebie rzeczywistości. Coraz bardziej doskwiera jej samotność, gdyż dorosłe już dzieci mają swoje życie, a w domu rodzinnym są tylko okazjonalnymi gośćmi. Jedynym jej pocieszeniem i wsparciem jest mieszkający z nią wnuk Adam i bardzo pomysłowa sąsiadka o kąśliwym języku – Wiesia. Nasza Stenia nie chce w ten sposób spędzić reszty życia. Wie, że człowiek musi mieć powód, by wstać z łóżka, aby móc cieszyć się życiem. I ona sobie taki powód znalazła, podejmując się otwarcia niewielkiego pensjonatu. Nie będzie to jednak pensjonat, jakich wiele w miejscowościach turystycznych, ponieważ jego drzwi będą otwarte dla gości wyłącznie poza sezonem letnim, a więc od września do maja.
Pomysł seniorki nie spotyka się z aprobatą tych, którzy się o nim dowiadują. Odbierają go jako niedorzeczność, patrząc na całość przedsięwzięcia głównie pod względem zysków finansowych, które według nich mogą być znikome, bądź wręcz zerowe, bo kto będzie chciał przyjechać nad morze jesienią. Stenia jednak przy wsparciu Adama dopina swego i tak pod jej opiekę trafiają pierwsi goście. Bo jej właśnie nie zależy na zyskach, a na drugim człowieku. Chce, aby każdy, kto trafi do jej domu, czuł się zaopiekowany. Mógł poczuć, że dotarł do bezpiecznej przystani, której szukał.
I tak do nowo otwartego pensjonatu trafiają nastoletnia Klaudia i jej mama Wiktoria. Matka ma nadzieję, że to miejsce, bliskość morza i możliwość bycia razem z córką bez codziennego zabiegania i natłoku obowiązków pomoże im zbliżyć się do siebie i odbudować więzi, które od dłuższego czasu są zaniedbane. Ten wyjazd Wiktoria zorganizowała dla córki, to ona jest w nim najważniejsza. Teraz już wie, że hierarchia jej życiowych priorytetów nie do końca była właściwa i przez to nie dostrzegła w porę, że coś złego dzieje się z jej dzieckiem Dziś nastolatka zmaga się z poważnymi problemami zdrowotnymi, a matka stara się pomóc jej wyrwać z błędnego, koła, w którym się znalazła. Czy ten wyjazd będzie w stanie coś zmienić i czy rzeczywiście stanie się początkiem, czegoś nowego i dobrego? O tym musicie przekonać się już sami, do czego każdego serdecznie zachęcam.
Autorka w bardzo życiowy i realistyczny sposób nakreśliła aspekt relacji na płaszczyźnie matka – córka, jak również problemy samych nastolatków. Klaudia zawsze była odpowiedzialna i dobrze się uczyła, więc ze strony rodziców otrzymywała dużo swobody, co dla nich samych w pewien sposób było wygodne, gdyż mogli skupić się na pracy zawodowej i rozwoju osobistym. Sylwia Markiewicz uświadamia nam, że często my rodzice zapominamy, że nawet najbardziej odpowiedzialne i rozsądne dziecko nadal jest dzieckiem i wbrew pozorom potrzebuje naszej uwagi. To daje mu poczucie bezpieczeństwa i zainteresowania jego osobą. Biorąc pod uwagę różnice pokoleniowe, często my dorośli nie mamy pełnej świadomości tego, jak w dzisiejszych czasach życie nastolatków jest trudne. W dobie internetu i social mediów, na których skupia się ich codzienność, są ciągle oceniani, poddawani bezlitosnym osądom, a co za tym idzie, porównują się do innych i próbują im dorównać. Za sprawą zaburzonych i wręcz nierealnych do osiągnięcia kanonów piękna dzisiejsi nastolatkowie nie mają przestrzeni na bycie sobą. Starają się zrobić wszystko, by w żaden sposób nie odstawać od reszty i zyskać ich akceptację tak bardzo ważną w młodym wieku. A to wszystko może prowadzić do poważnych konsekwencji, o czym przeczytacie w książce.
To jednak nie wszystko, na co zwraca uwagę swoich czytelników Sylwia Markiewicz. Autorka doskonale zdaje sobie sprawę, że rodzicielstwo jest trudnym zadaniem i na przykładzie rodziców Klaudii zostawia nam cenną lekcję. Aby mogło ono przynieść obopólne zadowolenie zarówno matki, jak i ojca, dając wymierne korzyści dla dobra dziecka w postaci wiedzy na temat tego, co się w jego życiu dzieje, jakiej pomocy potrzebuje, czy po prostu wspólnie spędzonego czasu, oboje muszą działać niczym zgodny tandem. W sytuacji, gdy tylko matka jest obarczana wszelkimi obowiązkami, które stara się pogodzić z pracą zawodową i realizowaniem siebie, bardzo łatwo jest przeoczyć to, co naprawdę ważne, a z biegiem czasu na naprawę czegokolwiek może okazać się za późno. Koniecznie sięgnijcie po książkę i sprawdźcie, czy państwo Mazurscy wreszcie to zrozumieją i co najważniejsze, czy dla tej rodziny jest jeszcze szansa na poukładanie swojego życia i odbudowę więzi rodzinnych.
W powieści nie tylko goście pensjonatu będą musieli stawić czoła swoim problemom, ale także sama Stenia i jej dorosłe dzieci, które niespodziewanie dla niej również przyjeżdżają do domu. Nie będę oczywiście zbyt wiele wam zdradzała. Powiem tylko, że dorosłe dzieci często oczekują, iż w momencie, kiedy ich rodzice przejdą na emeryturę, będą do ich dyspozycji na zawołanie, kiedy tylko ci będą tego potrzebowali, przyzwyczajeni do tego, że przecież tak było zawsze. Tymczasem postać Steni jest dowodem na to, że emerytura nie musi być samotną, nudną stagnacją. Jest to czas, kiedy możemy jeszcze naprawdę wiele zdziałać i mamy do tego pełne prawo. To nasze życie i do końca możemy przeżywać je według własnego planu, a nasze dzieci muszą to zrozumieć, choć bywa to bardzo trudne. Nie zmienia to jednak faktu, że matka zawsze będzie martwić się o swoje dzieci. Jak się przekonacie, w sercu Steni również zagości niepokój o dobro jej Olgi i Tomasza, którzy pogubili się w tym swoim życiu i stoją przed podjęciem bardzo ważnych decyzji. Jakby tego było mało, list, który otrzymuje właścicielka pensjonatu, budzi rodzinne sekrety, z którymi trzeba będzie się zmierzyć.
Jak widzicie, jest to bardzo ważna tematycznie skłaniająca do refleksji i przemyśleń wielowątkowa książka, w której każdy znajdzie coś dla siebie i na co innego zwróci uwagę. Od zawsze wierzę w moc sprawczą książek i ufam, że na każdego czytelnika czeka taka, która może być impulsem do odnalezienia własnej drogi i tego, jak chcemy pokierować własnym życiem. Jeśli sięgniecie po „Poza sezonem. Nowego początki”, do czego zachęcam was bardzo gorąco, przekonacie się, że jedna z bohaterek powieści znalazła taką właśnie książkę życia. Koniecznie sprawdźcie, jaka to książka. A być może na kogoś z was to właśnie najnowsze literackie dziecko Sylwii tak mocno wpłynie i nada kierunek waszym planom na przyszłość.
Zapewne czytając moją recenzję, odczujecie, że nie jest to łatwa lektura i to prawda, jednak pisarka zadbała o to, aby zrównoważyć te trudne i smutne emocje i całą historię wzbogacić o świetną dawkę humoru. A to dzięki wspomnianej już wcześniej przeze mnie sąsiadce Steni – Wiesi, jej niecodziennym sposobie bycia i zaskakującym pomysłom, które bawią czytelnika. Obie kobiety są przyjaciółkami od zawsze i choć nie spijają sobie z dzióbków, to zawsze mogą na siebie liczyć. Tym bardziej że tylko Stenia wie, przez jakie piekło przeszła w małżeństwie jej przyjaciółka. Po dziś dzień poświęca się w jej przekonaniu dla dobra wyższego. Naszła mnie taka refleksja, że postawa Wiesi może być sposobem na poradzenie sobie z tym, co przeżywa. Nie zawsze wszystko rzeczywiście jest takie, na jakie wygląda.
Na zakończenie mogę zapewnić was, że historię tę od pierwszych stron czyta się z ogromnym zaangażowaniem, czując się niemalże jej częścią, a kończy z poczuciem wspaniale spożytkowanego na lekturze czasu. Ja miałam wrażenie, że również jestem jednym z gości pensjonatu i kiedy przeczytałam ostatnie zdanie zapisane w książce, strasznie żałowałam, że nadszedł czas, aby go opuścić i rozstać się z moimi książkowymi przyjaciółmi, za których szczęście, mocno trzymałam kciuki. I po raz kolejny przekonałam się, że to w rodzinie tkwi największa siła. Tylko będąc razem, możemy pokonać wszelkie przeciwności losu.
[Materiał reklamowy] Wydawnictwo
Pascal